Artigo publicado por Aníbal Malvar no seu blog Rosas y espinas en Público.es
(...) Aínda que os xornais non se deron moito eco entre tanta tropelía, tanta corrupción e tanto desafiuzamento, a ultra carpetovetónica que nos goberna acaba de aprobar coa súa maioría absoluta e o apoio de CIU unha lei de costas que nos rouba as vistas ao mar. Se ata agora 100 metros de litoral eran meus, teus, do pobo, públicos, agora xa só serán 20.
(...) A pesar da súa escasa repercusión mediática. O resto de medidas, queiras que non, aféctannos só aos seres humanos, que non somos nada. Nos empobrecen. Vale. Nos desahucian. Bo. Nos criminalizan. Pase. Pero facerlle isto ao mar, deixar que a serpe da cobiza privada se lle achegue tanto, a só 20 metros, é merecedor dunha vinganza oceánica en forma de tsunami que acabe con todos nós definitivamente. Á fin e ao cabo, os homes xustos xa estabamos alagados en bágoas. Case é preferible que nos alague a mar.
(...) Redáctase unha nova lei de costas que asasina o mar para ofrecer "garantías xurídicas" aos delincuentes que construíron onde estaba prohibido. Na miña terra, na túa terra, en terra de todos, en terra pública. Votan ao clamor dun que se fodan! coa súa maioría absoluta de borregos disciplinados e crense que non lles vai a pasar nada.
Pois si lles vai a pasar. Aos seus fillos. Cando herden un país que unha ardilla poida cruzar de Alxeciras a Fisterra saltando de tellado en tellado. (...)
(...) A pesar da súa escasa repercusión mediática. O resto de medidas, queiras que non, aféctannos só aos seres humanos, que non somos nada. Nos empobrecen. Vale. Nos desahucian. Bo. Nos criminalizan. Pase. Pero facerlle isto ao mar, deixar que a serpe da cobiza privada se lle achegue tanto, a só 20 metros, é merecedor dunha vinganza oceánica en forma de tsunami que acabe con todos nós definitivamente. Á fin e ao cabo, os homes xustos xa estabamos alagados en bágoas. Case é preferible que nos alague a mar.
(...) Redáctase unha nova lei de costas que asasina o mar para ofrecer "garantías xurídicas" aos delincuentes que construíron onde estaba prohibido. Na miña terra, na túa terra, en terra de todos, en terra pública. Votan ao clamor dun que se fodan! coa súa maioría absoluta de borregos disciplinados e crense que non lles vai a pasar nada.
Pois si lles vai a pasar. Aos seus fillos. Cando herden un país que unha ardilla poida cruzar de Alxeciras a Fisterra saltando de tellado en tellado. (...)
